Occitan

Del latin popular rendĕre

lengadocian : /renˈdɾe/

provençau : /ʁenˈdʁe/

ren|dre

Vèrb

rendre

Restituir quicòm a son prorietari. (Dins aquel sens s'emplegarà puslèu lo vèrbe tornar).
Far recobrar de causas qu' èran perdudas, coma la santat, las fòrças etc.
- Rendre la santat, la vista, l’ausida.
Far dintrar (de personas) en possession d’una causa que n'èran privadas, o que se renoncièt.
- Se li rendèt la libertat.
(figurat) S’aquitar, d'unas marcas de respècte, de civilitat, etc., que se dona a qualqu’un.
- Rendre los onors a un oficièr ...
- Rendre glòria, rendre gràcia.
Donar en escambi, pagar en retorn, en ben o en mal.
- Rendre escòt per bronda.
(economia) Donar d'argent qu'es degut.
- prov. Argent rendut n'es pus degut.
(economia) Essèr lucratiu.
- Cal qu'aquò rende.
Donar l’efièch cercat.
Exprimir ; representar.
- Aquel mot rend mal vòstre idèa.
Regetar per las vias naturalles o autrament, en parlant del còs ; vomir.
- Rendre una medecina, un vomitiu.
Liurar, abandonar.
- Rendre las armas.
Far venir una causa o una persona, dins un estat ont èra pas abans.
- L'alcòl lo rend agressiu.

se rendre

Venir, amb o sens intencion, mas d'esperse.
- Vòl se rendre agradable, necessari.
Capitular, se sometre al venceire.
- La ciutadela acabèt per se rendre als enemics.
- (figurat) Se rendre a la rason, a l’evidéncia, a l’autoritat.
Se dirigir cap a, abotir.
- Lo sang se rend al còr.
Agotar sas fonts fisicas.
- Èsser rendut per tant de trabalh.